"Continuamos co serial do noso colaborador Manuel Monge sobre os millentos casos de corrupción que salfiren o Partido Popular (...)
Javier Arenas. Ministro de Traballo e Asuntos Sociais
(1996-1999), ministro de Administracións Públicas (2002-2003),
ministro da Presidencia (2003-2004), secretario xeral do PP (1999-2003).
É unha persoa chave nas relacións do PP con Luís Bárcenas.
Participou
con Mariano Rajoy nunha reunión con Bárcenas (na sede do PP en marzo de
2010) na que chegaron a un pacto que permitiu a Bárcenas seguir
cobrando do partido e desfrutar de despacho, secretaria, coche con
chófer e avogados pagados polo PP (400.000 euros até decembro de 2012).
Noutra reunión con Bárcenas nun restaurante de Sevilla o 14 de decembro
de 2012 foi informado da existencia das contas secretas de Bárcenas en
Suíza, pero o PP non fixo nada e seguiu pagándolle a nómina mensual.
Arenas era un auténtico campión no cobro de sobresoldos. Na
contabilidade oficial do PP figura que recibiu 1,15 millóns de euros en
sobresoldos entre 1990 e 2011 e segundo a contabilidade B do PP, é
dicir, os papeis de Bárcenas, entre 1997 e 2004 cobrou 225.762 euros en
20 entregas, que figuraban como “traballos extraordinarios” ou gastos de
representación.
Pasaba longas temporadas no hotel Palace de Madrid,
pagadas polo partido. Cobraba mensualmente do partido un sobresoldo de
1.562 euros no ano 2000, 1.356 euros en 2001 e 1.383 euros no ano 2002.
Frecuentaba restaurantes de luxo e pasaba tres facturas ao PP do mesmo
día (19 de decembro de 2001): 997 euros no hotel Ritz, 932 euros no
restaurante Errota e 124 euros no Balzac. Con estes antecedentes, Arenas
manifestaba que “el PP ha sido vanguardia contra la corrupción”.
Ángel Acebes. Ministro de Administracións Públicas
(1999-2000), ministro de Xustiza (2000-2002), ministro de Interior
(2002-2004), secretario xeral do PP (2004-2008). Acebes era o ministro
de Interior cando, con motivo do atentado terrorista islamista de 11 de
marzo de 2004 en Madrid, o goberno de Aznar intentou enganar a opinión
pública atribuíndo o atentado a ETA.
Cobrou máis dun millón de euros en sobresoldos entre 1990 e 2011,
segundo a contabilidade oficial do PP, e 107.100 euros entre 2004 e
2008, segundo a contabilidade B. Foi imputado por presunta apropiación
indebida na compra de accións de Libertad Digital co diñeiro negro do
PP.
Persoa de máxima confianza do PP, fora encargado, xuntamente con José
María Michavila, de entrevistarse con Bárcenas, como interlocutores de
Rajoy, para controlar a situación cando se coñecen as contas en Suíza e a
contabilidade B do PP.
Tivo unha estreita relación coa trama corrupta da Gürtel e como pago
aos servizos prestados, recibía un reloxo de 300.000 pesetas de Special
Events, da trama Gürtel, despois da celebración do XIII Congreso
Nacional do PP (existe factura con data 21-1-1999). Por outra parte,
recibiu 107.100 euros en sobresoldos en 16 pagamentos.
Está imputado no caso Bankia (era conselleiro desa entidade) polos
delitos de apropiación indebida, falsificación de contas anuais,
administración fraudulenta ou deslealdade, e dun delito de maquinación
para alterar o prezo das cousas. En 2012 recolocouse en Iberdrola como
conselleiro externo do Consello de Administración.
Esperanza Aguirre. Neta de José Gil de Biedma Becerril y
Oñate, terceiro conde de Sepúlveda; é tamén condesa consorte de Bornos.
Ministra de Educación, Cultura e Deporte (1996-1999), presidenta do
Senado (1999-2002) e presidenta da Comunidade de Madrid (2003-2012).
É unha das dirixentes do PP máis implicadas na Gürtel. José Luis
Peñas, ex–concelleiro do PP en Majadahonda que destapou esta trama en
2007, declaraba que “Mariano Rajoy e Esperanza Aguirre estaban ao tanto
da trama de corrupción de Gürtel, foron avisados dos negocios escuros de
Francisco Correa en Arganda del Rey nunha reunión no despacho de Luis
Bárcenas.
Eu intentei falar cos dirixentes, mais non me quixeron
escoitar. Todos sabían o que estaba a pasar e non fixeron nada". Peñas
informaba tamén que recibían un fax da tesourería do PP esixindo que
axudasen a unha serie de empresas que cooperaban co PP coas súas
doazóns. Francisco Correa, dirixente de Gürtel, facía de intermediario
para cobrar as comisións ilegais para o PP, segundo a investigación da
Policía.
Todos os actos protagonizados por Esperanza Aguirre na precampaña e
campaña electoral das eleccións autonómicas de 2003 foron organizados
pola rede corrupta a través de Special Events. Un informe policial
cifraba en 1,3 millóns de euros as facturas electorais falseadas polo PP
entre 2003 e 2004 e así figuraba no computador de Gürtel, no documento
con título “Relación actos E.A.-Beltrán. xls”, que corresponde coas
iniciais de Esperanza Aguirre e Beltrán Gutiérrez Moliner, xerente do PP
de Madrid.
Cando era presidenta da Comunidade de Madrid, Esperanza Aguirre
adxudicaba a dedo a Gürtel 386 actos propagandísticos, a maioría deles
irregulares. As adxudicacións realizábanse de forma “directa
e arbitraria”, fraccionando o importe das facturas (686 contratos de
menos de 12.000 euros) e violando as leis que regulan os contratos
públicos. Con este procedemento, quince empresas de Correa cobraron 6,48
millóns de euros do goberno de Madrid entre 2004 e 2008, cun beneficio
de 2,66 millóns de euros.
Esperanza Aguirre está tamén implicada noutros casos de corrupción.
Foi a principal valedora de Ignacio González, que foi presidente da
Comunidade de Madrid e imputado por corrupción, e de Francisco Granados,
secretario xeral do PP de Madrid, número dous do goberno de Esperanza
Aguirre e principal imputado na Operación Púnica.
Eduardo Zaplana. Alcalde de Benidorm de 1991 a 1994 (conseguiu
a alcaldía polo voto dunha concelleira tránsfuga do PSOE), presidente
da Generalitat Valenciana (1995-2002), ministro de Traballo e Asuntos
Sociais (2002-2004) e portavoz do PP no Congreso (2004-2008). O
financiamento ilegal do PP valenciano, vinculado á trama Gürtel, comezou
con Zaplana, segundo a Unidade de Delincuencia Económica e Fiscal
(UDEF) da Policía.
Eduardo Zaplana (E) expresaba nunha conversa con Salvador Palop (S) o
11 de febreiro de 1990 (falaban dunha comisión pola venda dun solar) o
seu interese por gañar diñeiro e facerse rico coa política. Esta
conversa foi gravada no contexto dunha investigación policial por un
caso de narcotráfico, que despois derivou no caso Naseiro sobre
financiamento ilegal do PP:
E.- E entón lle dis, ben, eu unha comisionciña. Pídeslle dous millóns de pelas ou tres do que queiras...
E.- ¿Eh? O que che dei e me das a metade baixo man.
S.- Pois se temos que repartir, carallo...
E.- E eu dígolle: págalle o contrato a este rapaz que...
S.- Se temos que repartir, macho... Temos que pedirlle un pouco máis.
E.- Claro, un pouquiño máis. Eu é que non sei nen o que vale o solar nen nada.
E despois engadía: “Teño que facerme rico”. “¡Ai…! Teño que gañar
moito diñeiro, faime falta moito diñeiro para vivir. Agora teño que
mercar un coche, gústache o Vectra 16 válvulas?”. Salvador Palop,
ex–concelleiro do PP de Valencia, foi imputado no caso Naseiro e faleceu
en 2008.
Os ministros podían viaxar gratis en Iberia ou con voos militares,
pero Zaplana cargaba ás contas públicas, como gastos de representación,
150.000 euros de viaxes en avións privados entre 2002 e 2004 e 150.000
euros dunha viaxe a Edimburgo.
Ademais, 55.000 euros de catro toneladas
de turrón e 183.000 euros en dous anos de galletas, chicles e natillas,
segundo recolle Alfredo Grimaldos no seu libro Los ministros “limpios” de Aznar.
Cando deixa os cargos políticos, Zaplana é recolocado en Telefónica
como delegado para Europa, cuns ingresos anuais de máis de 600.000
euros.
Con este currículo, Zaplana daba leccións de ética política e dicía
en febreiro de 2013 nun debate do Club Información de Alacante:
“A percepción social é que existen moitas similitudes entre política
e corrupción e iso é inxusto e falso”. E engadía: “Un político imputado
por presunta corrupción debería actuar con xenerosidade e sacrificarse”.
José María Michavila. Secretario de Estado de Relacións coas
Cortes (1996-2000), ministro de Xustiza (2002-2004). O seu despacho de
avogados tiña contratos coa rede de empresas da Gürtel, recibindo
100.000 euros desta trama corrupta. Desde 2010 é asesor do fondo de
infraestruturas de JP Morgan.
O bufete de Michavila foi contratado sen licitación pública polo
alcalde de Boadilla del Monte, epicentro da Gürtel, para defender a
xestión municipal en cinco procedementos. El Mundo publicaba que
Michavila pediu seis millóns de euros a Mutua Madrileña como mediador
entre esa empresa e a consultora Global Helath, cliente do despacho no
que traballaba, para construír unha cidade sanitaria en Boadilla del
Monte. Cando era ministro de Xustiza, este ministerio contratou en 2003
os servizos de Special Events por valor de 4.400 euros.
Josep Piqué. Ministro de Industria, Enerxía e Turismo
(1996-2000), ministro de Asuntos Exteriores de 2000 a 2002 (ocupando
esta carteira ministerial o goberno de Aznar apoiou a invasión de Irak e
o intento de golpe de Estado en Venezuela contra Hugo Chávez); ministro
de Ciencia e Tecnoloxía (2002-2003), presidente do PP de Cataluña
(2003-2007).
Cando era ministro de industria, condonou en 1998 a Ercros (Piqué foi
membro do consello de administración de Ertoil, filial da química
Ercros) unha débeda de 8.500 millóns de euros, contraída co Instituto de
Crédito Oficial (ICO).
Fracasa como candidato do PP á Generalitat de Cataluña e desembarca
en Vueling, como presidente desta compañía aérea (2007-2013). Despois é
contratado como conselleiro delegado e vicepresidente segundo da
construtora OHL, que fixo importantes doazóns á caixa B do PP, recibindo
numerosas adxudicacións de obra pública, entre elas 1.000 millóns de
euros do tren de alta velocidade.
Compartiu negocios con Iñaki
Urdangarín na construtora Mixta África (Piqué ocupou a presidencia desta
compañía entre 2007 e 2010). Urdangarín facturou 365.000 euros a esta
empresa por asesoramento."
No hay comentarios:
Publicar un comentario